Γράφει η Λίλιαν Δαφερμάκη Τα δακτυλικά αποτυπώματα του Μαστρογιώργη είχαν εξαφανιστεί από τα ακροδάκτυλά του. Κάηκαν από τη σκληρή δουλειά. Από μικρό παιδί αναγκάστηκε να δουλέψει παραγιός σε σιδεράδικο, γιατί ορφάνεψε νωρίς και ως το πρώτο αγόρι της οικογένειας, σε αυτόν έπεφτε ο κλήρος να τραβήξει το μεγάλο κουπί της ευθύνης της επιβίωσης της οικογένειας. Ήταν άριστος μαθητής και μυαλό κοφτερό, που δίψαγε για γνώση. Όμως δεν μπόρεσε να χορτάσει τη δίψα του στα άγουρα χρόνια της προεφηβείας του, που σφυροκοπήθηκαν μέσα στη μουτζούρα, το καμίνι και τη βιοπάλη. Ήταν πάντα εξαιρετικά συνοπτικός, όταν μίλαγε για κείνα τα χρόνια της ζωής του, που κύλησαν με μεγάλη σκληρότητα και χωρίς μεροκάματο, αφού η ανταμοιβή του ήταν ότι μάθαινε την τέχνη. Όπως τη μάθαινε… Με σφαλιάρα, προσβολές και αδιάκοπη δουλειά. Τα μάτια του έσταζαν παράπονο τις στιγμές που αναφερόταν στην ευκαιρία που δεν του δόθηκε για να σκαρφαλώσει στις πιο ψηλές κορφές της γνώσης. Το ίδιο παράπονο έχει ραγίσει τις ζωές τόσων
Ένας ενημερωτικός - ειδησεογραφικός ιστότοπος, ποικίλων θεμάτων, με κύριο στόχο να γνωρίσουμε τον χώρο των Δημοσίων Σχέσεων και της Επικοινωνίας, στην Σύγχρονη Αγορά.