Οι γυναίκες έχουμε το δεδομένο δικαίωμα στην μόρφωση, στην υγεία, στην αγάπη, στην ευτυχία, στην αυτοδιάθεση του σώματος μας. Δυστυχώς, όμως αυτό δεν ισχύει για όλες τις γυναίκες. Από τις 15 Αυγούστου, οπότε και η Καμπούλ κατελήφθη από τους Ταλιμπάν, για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν ακόμα και το δικαίωμα της ζωής δεν είναι δεδομένο.
Zarifa Ghafari: Η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στο Αφγανιστάν αναφέρει πως περιμένει τους Ταλιμπάν να τη σκοτώσουν
«Κάθομαι εδώ και τους περιμένω να έρθουν. Δεν υπάρχει κανείς να βοηθήσει εμένα ή την οικογένειά μου. Απλώς κάθομαι εδώ μαζί τους και με τον σύζυγό μου. Και θα έρθουν για ανθρώπους σαν εμένα και θα με σκοτώσουν. Δεν μπορώ να εγκαταλείψω την οικογένειά μου. Εξάλλου, πού να πάω;», δήλωσε η 28άχρονη δήμαρχος της επαρχίας του Μαϊντάν Βαρντάκ στο inews.co.uk. Η Zarifa Ghafari είναι η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στο Αφγανιστάν και φανατική υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών στη χώρα της. Έχει τη δική της ραδιοφωνική εκπομπή και ίδρυσε επίσης μια μη κυβερνητική οργάνωση για την οικονομική στήριξη των γυναικών. Πριν από 20 ημέρες σημειώθηκε η τρίτη απόπειρα δολοφονίας εναντίον της…για τους Ταλιμπάν το μόνο δικαίωμα που έχει είναι στο θάνατο.
Μαλάλα Γιουσαφζάι: «Παρακολουθούμε με σοκ όλα όσα γίνονται»
Η Μαλάλα Γιουσαφζάι, το κορίτσι σύμβολο του αγώνα των δικαιωμάτων των γυναικών στέλνει κραυγή αγωνίας. «Εκτυλίσσεται επείγουσα ανθρωπιστική κρίση αυτή τη στιγμή και πρέπει να προσφέρουμε τη βοήθεια και την υποστήριξή μας», δήλωσε στην εκπομπή Newsnight του BBC. «Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με μερικούς ακτιβιστές και ακτιβίστριες στο Αφγανιστάν, και μου είπαν ότι ανησυχούν για το πώς θα είναι η ζωή τους».
Η Μαλάλα είναι από το 2014 η νεότερη κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης. Το 2012 είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι, μέσα στο σχολικό λεωφορείο, από έναν Πακιστανό Ταλιμπάν εξαιτίας της “εμμονής της” να θέλει να μορφωθεί σε μία χώρα όπου η εκπαίδευση είναι απαγορευμένη για τις γυναίκες. Μετά την απόπειρα δολοφονίας της μεταφέρθηκε για νοσηλεία στην Αγγλία, όπου και τελικά διέμεινε μόνιμα. Πέρυσι πήρε πτυχίο από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου σπούδασε φιλοσοφία, πολιτικές επιστήμες και οικονομικά.
Clarissa Ward : Η δημοσιογράφος του CNN που αναγκάστηκε να φορέσει μπούρκα μετά την κατάληψη της Καμπούλ
«Βλέπω περισσότερες μπούρκες από ότι βλέπω συνήθως, προφανώς κι εγώ είμαι ντυμένη πολύ διαφορετικά από ότι θα ντυνόμουν κανονικά για να κυκλοφορήσω στους δρόμους της Καμπούλ»: δηλώνει εμφανώς αναστατωμένη, στην ανταπόκριση που έκανε για το CNN η Clarissa Ward. Ακόμα και η δημοσιογράφος Αμερικανικού Δικτύου , υπό τον φόβο τον Ταλιμπάν, υποχρεώθηκε να φορέσει μπούρκα. Η εικόνα της δε θυμίζει τίποτα από τις προηγούμενες εμφανίσεις της.
Η αρχή του τέλους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Όλα ξεκίνησαν στις 15 Αυγούστου οι Ταλιμπάν κατέλαβαν το Προεδρικό Μέγαρο του Αφγανιστάν και μετονόμασαν τη χώρα σε Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν. Ο Ασράφ Γκανί, ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ πρόεδρος, παραιτήθηκε κι έφυγε από τη χώρα, 25 χρόνια,
Ποιοι είναι οι Ταλιμπάν
Οι Ταλιμπάν έκαναν την εμφάνιση τους το 1995 υπό τον μανδύα ενός θρησκευτικού κινήματος. Σκοπός τους ήταν κατάληψη της εξουσίας και η διοίκηση του κράτους με “θρησκευτικούς νόμους”, οι οποίοι απαγορεύουν στη γυναίκα να έχει το οποιοδήποτε δικαίωμα. Σύμφωνα με τους νόμους των Ταλιμπάν απαγορεύεται στις γυναίκες το δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στην εργασία. Απαγορεύεται στις γυναίκες ακόμα και να μιλούν σε άντρες και να κυκλοφορούν αν δεν είναι μαζί τους ο σύζυγός τους, ο πατέρας τους ή ο αδελφός τους.
Οι γυναίκες για τους Ταλιμπάν απλά δεν έχουν κανένα δικαίωμα
Σύμφωνα με αναφορές του Στέιτ Ντιπάρτμεντ το 2001, οι οκτώ κανόνες που ίσχυαν για τις γυναίκες, έχοντας επιβληθεί από το καθεστώς των Ταλιμπάν, ήταν οι εξής:
1. Έπρεπε να είναι καλυμμένες με ενδύματα από την κορφή ως τα νύχια.
2. Δεν τους επιτρεπόταν να εργαστούν, παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
3. Δεν τους επιτρεπόταν να πηγαίνουν σχολείο.
4. Είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο σύστημα Υγείας.
5. Δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι τους, χωρίς να συνοδεύονται από άνδρα-μέλος της οικογένειάς τους.
6. Όταν έβγαιναν έξω, έμπαιναν σε ειδικά λεωφορεία, ενώ για να μπουν σε ταξί, θα έπρεπε και πάλι να συνοδεύονται από κάποιον άντρα, συγγενή τους.
7. Γενικά, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν στον δρόμο, χωρίς να συνοδεύονται από κάποιον άντρα, που να είναι συγγενικό τους πρόσωπο.
8. Τα παράθυρα των σπιτιών τους έπρεπε να είναι βαμμένα, προκειμένου να μην μπορεί κανένας περαστικός απ’ έξω να δει στο εσωτερικό τους.
Οι γυναίκες φοβούνται για το μέλλον τους και για το τι μέλλει γενέσθαι, μετά την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι, σε περίπτωση παραβίασης κάποιου εκ των παραπάνω κανόνων, οι γυναίκες τιμωρούνταν με ξυλοδαρμό και, σε πολλές περιπτώσεις, με θάνατο δια λιθοβολισμού.
Πώς μπορούμε να μιλάμε για δικαίωμα στην ισότητα όταν κάποιες γυναίκες δεν έχουν καν δικαίωμα στη ζωή; Πώς μπορούμε να σωπαίνουμε όταν κάποιες γυναίκες δεν έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν; Δεν θα σταματήσουμε να φωνάζουμε για εκείνες και το αυτονόητο-δυστυχώς όχι για όλους- δικαίωμα τους στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου