Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Η κοινή γνώμη δεν υπάρχει»


Γράφει ο Κώστας Τζαβάρας

Κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1970, στην πολιτική ζωή της Γαλλίας είχε αρχίσει να καθιερώνεται και να διαδίδεται μέσα από τον Τύπο η πρακτική των δημοσκοπήσεων της κοινής γνώμης ως έγκυρο μέσο διερεύνησης της λαϊκής βούλησης.

Παράλληλα συνεχώς αύξανε και η σπουδαιότητα του ρόλου των δημοσκόπων, των πολιτικών αναλυτών και των συμβούλων επικοινωνίας που ως ειδικοί ερμήνευαν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αυτών.

Τότε δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Les Temps Modernes (no 318- Ιανουάριος 1973 σελ. 1292) ένα άρθρο-σταθμός του Pierre Bourdieu με τον προκλητικό τίτλο “Η κοινή γνώμη δεν υπάρχει” (L’opinion publique n’ existe pas). Το άρθρο αυτό προκάλεσε ατελείωτες συζητήσεις και έμελλε τελικά να αποτελέσει την πρώτη τεκμηριωμένη αμφισβήτηση της αντικειμενικότητας της ουδετερότητας και της εγκυρότητας των δημοσκοπήσεων γνώμης.

Για τον P.Bourdieu λοιπόν οι μετρήσεις της γνώμης δεν αποτελούν επιστημονικό άθλημα αλλά είναι ένα εργαλείο ιδεολογικής πάλης που συμβάλλει στην επιβολή ως αυτονόητων όχι μόνον των όρων του πολιτικού παιχνιδιού αλλά και των θεμάτων και των ζητημάτων που πρέπει κατά την κρίση «των ειδικών» να αποτελούν το αντικείμενο της δημόσιας συζήτησης, απέναντι στα οποία οι πολίτες οφείλουν να τοποθετούνται. Πρόκειται για μια νέα «ορθολογική δημαγωγία» που κατευθύνει και χειραγωγεί την πολιτική συζήτηση στα αντικείμενα του ενδιαφέροντος εκείνων που τους συμφέρει είτε η μεροληπτική είτε η μονομερής προβολή της κοινωνικής πραγματικότητας.

Προς την ίδια κριτική κατεύθυνση συνέχισαν και άλλοι ερευνητές με κορυφαίο τον Patrick Champagne (βλ. η κατασκευή της κοινής γνώμης- το νέο πολιτικό παιχνίδι, εκδ. Πατάκη). Κατά την άποψη του τελευταίου, οι «ειδικοί» των σφυγμομετρήσεων συμμετέχουν στο πολιτικό παιχνίδι ως έγκυροι αναλυτές της κοινωνικής πραγματικότητας και ως εκπρόσωποι της «κοινής γνώμης» απέναντι στην οποία δήθεν κατέχουν μια επιστημονική, αντικειμενική και ουδέτερη θέση.

Το βέβαιο είναι ότι επιτυγχάνουν με τα μέσα που χρησιμοποιούν (πληροφορική, μετρήσεις, Μ.Μ.Ε.) να προσδίδουν αυτόνομη πολιτική ύπαρξη σε ένα μεταφυσικό πλάσμα που οι ίδιοι παράγουν, εκφράζουν, εμπορεύονται και διαχέουν μέσα στην κοινωνία των πολιτών το οποίο ονομάζουν «κοινή γνώμη».

Αλλά κατά αυτόν τον τρόπο το πολιτικό παιχνίδι μετεξελίσσεται και τελικά εκπίπτει σε μια οργανωμένη και κατευθυνόμενη δραστηριότητα «ειδικών» οι οποίοι παρόλο που ισχυρίζονται ότι με τις δημοσκοπήσεις «βάζουν το λαό να μιλήσει» εντούτοις στην πραγματικότητα ενεργούν όπως ο εγγαστρίμυθος που δανείζει τη φωνή του στις μαριονέττες του, (βλ. P.Champagne, ό.π.)

Με άλλα λόγια στις δημοσκοπήσεις όλοι εμφανίζονται να έχουν μια γνώμη για τα πάντα. Να απαντούν σε ερωτήματα που ποτέ δεν απασχόλησαν τους ίδιους. Όλες οι απαντήσεις είναι ισάξιες και έχουν την ίδια κοινωνική δύναμη, ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο του κάθε ερωτώμενου. Σε αυτά ας προστεθεί και το γεγονός ότι οι ερωτήσεις σε πολλές περιπτώσεις διατυπώνονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλούν «αβιάστως» τις επιθυμητές απαντήσεις.

Ήδη τα τελευταία χρόνια βιώνουμε και στη χώρα μας το φαινόμενο της επικυριαρχίας των «ειδικών» αυτής της κατηγορίας στην πολιτική ζωή.

Οι εκπρόσωποι της «κοινής γνώμης» καθημερινά μάχονται τους πολιτικούς που είναι οι αντιπρόσωποι του λαού. Οι πρώτοι προβάλλουν την «επιστημονική» νομιμοποίηση της παρέμβασής τους στα κοινά, οι δε πολιτικοί υπερασπίζονται (όσοι θέλουν και το μπορούν) τη δημοκρατική τους νομιμοποίηση.

Σε αυτήν την συμβολική πάλη η κάθε πλευρά προσπαθεί να επιβάλλει εις βάρος της άλλης το μονοπώλιο του δημόσιου λόγου και της θεώρησης που έχει για τον κοινωνικό κόσμο.

Όμως μέσα από αυτήν τη ασύμμετρη σύγκρουση ευτελίζεται το δημοκρατικό πολίτευμα και κακοποιείται ο κοινοβουλευτισμός. Οι πολιτικοί λοιδορούνται, ενώ οι ειδικοί ευλογούνται και υπερυψούνται. Η δημοκρατία σήμερα, παρόλα αυτά, δεν κινδυνεύει τόσο από τον ολοκληρωτισμό όσο από την ύπουλη και ιδιοτελή, σε πολλές περιπτώσεις, δημοκοπία κάποιων «ειδημόνων», οι οποίοι μιλούν δήθεν εξ’ ονόματος του λαού (που τον ταυτίζουν αυθαίρετα με την «κοινή γνώμη») χωρίς όμως να είναι εντολοδόχοι του, δηλαδή χωρίς να έχουν τιμηθεί με την εκλογή του.






Πηγή: https://www.k-tzavaras.gr/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ψυχολογία εργασίας: Σχέσεις προϊσταμένου και υφισταμένων

Οι σχέσεις μεταξύ προϊσταμένου και υφισταμένων έχουν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγικότητα και στα κίνητρα στο χώρο εργασίας. Η εκτίμηση που νιώθουν ότι έχουν οι υφιστάμενοι από τον προϊστάμενο τους, είναι από τους ισχυρότερους παράγοντες που τους επιτρέπουν να αφοσιώνονται στο έργο τους. Έρευνες έχουν δείξει ότι το αίσθημα εκτίμησης βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο όπως άλλοι σημαντικοί παράγοντες σε σχέση με την εργασία τους που είναι το ύψος του μισθού, οι ευκαιρίες για εκπαίδευση και ανέλιξη. Ο προϊστάμενος είναι ο ισχυρότερος παράγοντας που μπορεί να επηρεάζει τα κίνητρα και το ομαδικό πνεύμα εργασίας των υφισταμένων του. Με τον τρόπο συμπεριφοράς του, τον προφορικό του λόγο, τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου του, μεταδίδει σημαντικότατα μηνύματα για τη γνώμη και τις σκέψεις του σχετικά με την αξία των ανθρώπων που εργάζονται μαζί του.

Ο Κώδικας Ηθικής και Δεοντολογίας των Δημοσίων Σχέσεων Παγκοσμίως .

1965 Κώδικας των Αθηνών . Ο Κώδικας Ηθικής και Δεοντολογίας των Δημοσίων Σχέσεων Παγκοσμίως . Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ . Η ΛΑΜΠΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ . To 1960 ιδρύθηκε η ΕΕΔΣ – Ελληνική Εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων , το επιστημονικό σωματείο των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα . Ο “πατριάρχης” (πρωτεργάτης) των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα , ο Μάνος Παυλίδης διετέλεσε πρόεδρος της IPRA (International Public Relations Association ) , από το 1973 έως το 1976 , ενώ το 1964 είχε εκλεγεί στη θέση του Γραμματέα . Το 1965 στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε το παγκόσμιο συνέδριο της IPRA ( International Public Relations Association ) και εδώ υπογράφηκε ο περίφημος Κώδικας των Αθηνών , ο Διεθνής Κώδικας Δεοντολογίας των Δημοσίων Σχέσεων που εφαρμόζεται αδιάλειπτα από τότε από όλα τα επιστημονικά σωματεία των Δημοσίων Σχέσεων Παγκοσμίως . Δηλαδή όλοι οι επαγγελματίες των Δημοσίων Σχέσεων Παγκοσμίως εφαρμόζουν και ασπάζονται τον Κώδικα Ηθικής και Δεοντολογίας ,...

Η ομορφότερη κοπέλα της Κρήτης για το 2011

Πλήθος κόσμου κατέκλισε την Τετάρτη 24 Αυγούστου το club Envy στο Ηράκλειο όπου πραγματοποιήθηκε ο μεγάλος Τελικός του 33ου Παγκρήτιου Διαγωνισμού Ομορφιάς. Τον τίτλο της MISS ΚΡΗΤΗ 2011 κατέκτησε η 19χρονη Εύα Ζεϊμπεκάκη από το Ηράκλειο, Ά Αναπληρωματική Miss Κρήτη 2011 αναδείχθηκε η Φαίη Αβδουλά και΄Β Αναπληρωματική Miss Κρήτη 2011 η Ευρυδίκη Μερκούρη. Η 17χρονη Μιχαέλα Φωτιάδη

Δημόσια Ιστορία και Έντυπος Τύπος

  Γράφει η Βογιατζάκη Δέσποινα Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Με τον όρο Δημόσια Ιστορία , αναφέρετε η καταγραφή και η διατήρηση των ιστορικών πληροφοριών έπειτα από προσωπικές εμπειρίες των ανθρώπων. Επίσης αναφέρεται στην αφήγηση για θέματα εθνικά, δημοσίων Προσώπων και για ορισμένες περιόδους των χωρών του κόσμου. Η Δημόσια Ιστορία αναφέρεται στην ¨Ιστορική Συντήρηση¨, ¨Επιστημονικά Αρχεία¨, ¨Προφορική Ιστορία¨, και σε άλλους τομείς. Το Πανεπιστήμιο της Βαλτιμόρης διδάσκει τη Δημόσια Ιστορία ως  ‘ η παρουσίαση της ιστορικής γνώσης σε ένα ευρύ κοινό-ακροατήριο. Η Δημόσια Ιστορία εμφανίζεται με πολλές μορφές, παραδείγματος  χάρη, τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ, ιστορικά έργα και τέλος, συλλογή & καταγραφή έργου’. Το Πανεπιστήμιο του Wisconsin αλλά και ο Robert Kelley   - Ιστορικός αναφέρουν ότι, ‘ η Δημόσια Ιστορία πιο συχνά αναφέρεται στην απασχόληση των ιστορικών προς την Ιστορία. Συνδέοντάς την με την εργασία έξω από τον ακαδημαϊκό χώρο’. Η ...

Κρητικό Σαρίκι το παραδοσιακό κεντητό μαντήλι για το κεφάλι. Η Ιστορία, οι συμβολισμοί & η Περίτεχνη πλέξη της κυρίας Πόπης

Με αφορμή την διάδοση της κρητικής παραδοσιακής τέχνης της πλέξης των σαρικιών επικοινωνήσαμε με την κυρία Πόπη, την υφάντρα μας. Τα χειροποίητα Κρητικά σαρίκια – μαντήλια στο katsounes.gr φτιάχνονται από τα χέρια της κυρίας Πόπης. Όπως μας είπε η ίδια και όπως θα έχετε αντιληφθεί η πλέξη των σαρικιών αποτελεί μια σπουδαία και περίτεχνη διαδικασία που διαφέρει από περιοχή σε περιοχή και είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη τιμή και την υπερηφάνεια των Κρητικών. Η τέχνη αυτή συναντάτε σήμερα κυρίως σε ορεινά χωριά της Κρήτης και κυρίως   χρησιμοποιείται από μεγαλύτερες γενιές. Όπως μας είπε η ονομασία του “Σαρίκι” έχει Τούρκικη καταγωγή και υποδηλώνει την Οθωμανική επιρροή στο νησί της Κρήτης τα παλαιότερα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Κάπου εδώ είναι η στιγμή που πρέπει να μιλήσουμε για το Συμβολισμό που έχουν τα Σαρίκια και τα μαντήλια των κρητικών στα κρόσσια, αλλά και γενικότερα τους συμβολισμούς   Ποιοι είναι όμως οι συμβολισμοί του;;   Τα κρόσσια στα μαντήλια των κρητ...