Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δείπνο μεταξύ του Έλληνα πολίτη και των πολιτικών κομμάτων


Από τον Μάρκο Σμυρνάκη


Όλες οι οικογένειες, αλλά και οι παρέες μεταξύ τους, όταν κάθονται στο τραπέζι για φαγητό συνεχώς καταλήγουν σε μια κοινή συζήτηση, την κατάσταση της χώρας και τι θα πρέπει να κάνουν σχετικά με την ψήφο τους. Με αφορμή λοιπόν και την δική μου συμμετοχή σε τέτοιες συζητήσεις, αποφάσισα να “παρομοιώσω” τις πολιτικές εξελίξεις, με την εξέλιξη ενός δείπνου. Ίσως κάποιοι το χαρακτηρίσετε, καυστικό, κάποιοι άλλοι έξυπνο και κάποιοι ίσως δεν κατανοήσουν την συσχέτιση. Ωστόσο εγώ εντόπισα κοινά, τόσο στην παρουσίαση των πιάτων, όσο και τον τρόπο σερβιρίσματος και γι’ αυτό παίρνω το θάρρος να το δημοσιεύσω, αφήνοντας σε εσάς την επιλογή, να το διαβάσετε ή όχι.


Ένα πολυτελέστατο δείπνο μεγάλης διάρκειας, πραγματοποιείτε ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τους ενήλικες Έλληνες πολίτες. Το δείπνο ολοκληρώνεται στις 6 Μαΐου. Η Συνάντηση γίνεται σε πολλές περιοχές ανά την Ελλάδα, και για όσους δεν μπορούν να παραβρεθούν υπάρχει και η λύση του delivery, δηλαδή παράδοση του μηνύματος, απευθείας στο σπίτι, από τα ΜΜΕ.  
Περίοδος εκλογών, οι πολιτικές διαμάχες έχουν ξεκινήσει ήδη. Δύο βασικοί λόγοι που το σκηνικό αφορά τους ενήλικες πολίτες της Ελλάδας είναι:
  • ·         Πρώτον γιατί υπάρχει έντονη αντιπαράθεση από τους πολιτικούς. Ακατάλληλη για ανηλίκους. Η χρήση επιθετικών φράσεων, πέφτει βαριά και δεν χωνεύετε εύκολα από ανήλικες.
  • ·         Ο Δεύτερος λόγος, εμφανίζεται στο γεγονός ότι, στο μενού του δείπνου υπάρχει και άφθονο ακριβό αλκοόλ, με την επωνυμία “προπαγάνδα”. Με βάση το νόμο, οι ενήλικες μπορούν να καταναλώσουν νόμιμα αλκοόλ, οπότε και τελικά να ψηφίσουν υπό την επήρεια της προπαγάνδας.
Οι προτάσεις των κομμάτων σερβίρονται με τη σειρά που πρέπει στο τραπέζι, δημιουργώντας μεγάλη ποικιλία που μπορεί να καλύψει κάθε πεινασμένο πολίτη. Τα ΜΜΕ αποτελούν τον αριστοκρατικό μπάτλερ που πολύ ευγενικά μας σερβίρει τις προτάσεις των Κομμάτων, σαν ζεστά μυρωδάτα πιάτα, που δυσκολεύεσαι να αντισταθείς. Τι θα κάνεις? Πεινάς, θες δεν θες, πρέπει να φας, πρέπει να πιστέψεις ότι υπάρχει φαγητό για σ’ ένα. Πρέπει να πιστέψεις σε κάτι καλύτερο, να έχεις ελπίδα. Γι’ αυτό και οι εκπρόσωποι των κομμάτων έχουν προτάσεις για όλους. Το μενού καλύπτει άνεργους, επιχειρηματίες, γονείς, συνταξιούχους, κ.α. όλους θα βρουν να τους τρατάρουν από κάτι. 


Ξέρουν να δίνουν υποσχέσεις και το έχουν αποδείξει στο παρελθόν. Σαν πολίτες όμως, όσο και αν πεινάμε, θα πρέπει πονηρευτούμε και να σκεφτούμε έγκαιρα ότι, το φαγητό που δεν τρώγετε φρέσκο, μετά από καιρό χαλάει και δεν τρώγετε ποτέ. Είναι υποσχέσεις στοχεύουν στην ψήφο μας, αφού την κερδίσουν, μετά δεν υπάρχει ενδεχόμενο απόσυρσης της, έχουν κερδίσει και εμείς συνεχίζουμε να είμαστε πεινασμένοι.

Έχω την εντύπωση ότι, πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου ήταν μια διαφορετική εποχή, μια εναλλακτική χούντα, όπου όλοι θα έπρεπε να τρώμε παξιμάδι με ελιές για να επιβιώσουμε, και ότι η λύση του μνημονίου αποτελούσε το νερό για να πιούμε η να βρέξουμε το παξιμάδι μας.
Στις 6 Μαΐου πως μας καλούν σε πλουσιοπάροχο και γεμάτο λιπαρά  δείπνο? Έχουν προφανώς ξεχάσει για λίγο ότι, η υποχρεωτική όπως μας είπαν εφαρμογή του μνημονίου, εξασφάλισε απαιτήσεις και υπογραφές που θέτουν τους πολιτικούς των μεγάλων κομμάτων δεσμευμένους προς την Τρόικα και τα μνημόνια της, εμείς γιατί να το ξεχάσουμε

Πως μπορούν και μιλούν για ανάπτυξη, για βελτίωση μισθών και πολιτικής διαβίωσής? Αφού οι δεσμεύσεις τους μέχρι στιγμής φτάνουν το 2021? Πως στην επόμενη τετραετία θα γίνουν όλα αυτά? Όταν ήδη για τον μήνα Ιούλιο, αναμένονται κι άλλες μειώσεις.
Μία φορά στα τέσσερα χρόνια συνήθως, έχουμε το δικαίωμα της ψήφου, ας της δώσουμε την σημασία που χρειάζεται. Η συνολική ψήφος είναι ισχυρή. Πρέπει να προσέξουμε τι θα ψηφήσουμε όλοι μαζί. Από εμάς εξαρτάται εάν μετά το πλουσιοπάροχο δείπνο της 6ης Μαΐου, θα συνεχίσουμε να τρώμε παξιμάδι με ελιές, η κάτι μαγειρευτό και μυρωδάτο.

Στο δείπνο δεν θα πάμε με άδεια χέρια, αλλά με ένα ωραίο δώρο, κλεισμένο σε ένα φακελάκι, δηλαδή την ψήφο, ας προσέξουμε τι θα βάλουμε μέσα σ’ αυτό. Ας βάλουμε κάτι που να μας αντιπροσωπεύει και όχι κάτι που πατριαρχικά ψηφίζουμε.

Σημείωση: Το κόστος του δείπνου δεν εντάσσεται στον προϋπολογισμό των 250000 Ε που χορηγήθηκαν για τις πολιτικές εκστρατείες των κομμάτων. Ο λογαριασμός θα χρεωθεί ξεχωριστά στο Κράτος και κατ’ επέκταση στον έλληνα φορολογούμενο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Απαγορευμένες βωμολοχίες απειλούν την παράδοση

Απο την Μαρίνα Στεφανάκη rockvitamins.blogspot.gr Στη σημερινή πραγματικότητα όπου η μουσική ακούγεται με τα μάτια, με ένα κοινό τέμπο υπολογιστή καθώς και με χυδαίους στίχους για όλα τα τραγουδάκια, αναρωτιέμαι, ενώ διανύουμε περίοδο μαζικής κρίσης, δεν θα «έπρεπε» να ανθίζουν οι τέχνες, κατ’ επέκταση και η μουσική, ως καταλύτες πνευματικής αφύπνισης; Αναμφίβολα, τα γεγονότα της ιστορίας αυτό αποδεικνύουν... Ένα από τα άπειρα παραδείγματα, αποτελεί ο Βιτσέντζος Κορνάρος, που γύρω στα μέσα του 17ου αι., όταν άρχισε δηλαδή η πολιορκία του Ηρακλείου από τους Οθωμανούς, άρχισε και η δράση του. Οι σημερινοί, όμως, Νεοέλληνες -έτσι για διαφορά- ενώ πυροβολούμαστε από ψυχρές δυτικές σφαίρες, χαμπάρι δεν παίρνουμε και το έχουμε ρίξει στη «τρέλα» όπως χαρακτηρίζει ένα Τσα-κάλι.

Η εξέλιξη της Κρητικής ενδυμασία στην πάροδο του χρόνου.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια είναι η σημασία του σαρικιού, για ποιο λόγο φορούν οι Κρητικοί μαύρο πουκάμισο, τι επιρροές δέχτηκε η παραδοσιακή Κρητική φορεσιά ώσπου να πάρει την μορφή που γνωρίζουμε σήμερα;  Νομοθεσίες ενδυμασίας, επιρροές από τους διάφορους λαούς που κατοίκησαν στην Κρήτη και βεντέτες έδωσαν την τελική πινελιά στο σχέδιο της Κρητικής ενδυμασίας που γνωρίζουμε. Οι επιρροές από τη Δύση.

Η ομορφότερη κοπέλα της Κρήτης για το 2011

Πλήθος κόσμου κατέκλισε την Τετάρτη 24 Αυγούστου το club Envy στο Ηράκλειο όπου πραγματοποιήθηκε ο μεγάλος Τελικός του 33ου Παγκρήτιου Διαγωνισμού Ομορφιάς. Τον τίτλο της MISS ΚΡΗΤΗ 2011 κατέκτησε η 19χρονη Εύα Ζεϊμπεκάκη από το Ηράκλειο, Ά Αναπληρωματική Miss Κρήτη 2011 αναδείχθηκε η Φαίη Αβδουλά και΄Β Αναπληρωματική Miss Κρήτη 2011 η Ευρυδίκη Μερκούρη. Η 17χρονη Μιχαέλα Φωτιάδη

Γάζα: Εθνοκάθαρση ή γενοκτονία;

Ο κορυφαίος ιστορικός του Ολοκαυτώματος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Ο διαπρεπής Ισραηλινός ιστορικός Όμερ Μπάρτοβ καλεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη διεθνή εβραϊκή κοινότητα να «σηκώσουν το ανάστημά τους και να υψώσουν τη φωνή τους, πριν η ηγεσία του Ισραήλ βυθίσει το ίδιο και τους γείτονές του στην άβυσσο». Τι διακρίνει τον πόλεμο από τη γενοκτονία; Πότε η κρατική βία μετατρέπεται από φρικτή αλλά νομικά εγκεκριμένη επίδειξη στρατιωτικής βίας στο «απόλυτο έγκλημα», σύμφωνα τόσο με το διεθνές δίκαιο όσο και με τη κοινή αντίληψη; Το ερώτημα αυτό απασχολεί πολύ τον Όμερ Μπάρτοβ τους τελευταίους μήνες. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Brown και κορυφαίος ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Ισραηλινός ιστορικός έχει αφιερώσει την επιστημονική του σταδιοδρομία στη μελέτη πράξεων μαζικής δολοφονίας. Αυτό έχει καταστήσει την εμπειρογνωμοσύνη του περιζήτητη καθώς ο πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς συνεχίζει να κλιμακώνεται σε πρωτόγνωρα επίπεδα αιματοχυσίας και καταστροφής. Καθώς ο πόλεμος εξε

Το ντοκιμαντέρ «In the wine dark sea» για το κρητικό κρασί προβάλλει τον κρητικό αμπελώνα

Το ντοκιμαντέρ «In the wine dark sea» που έχει γυριστεί από την Χρύσα Τζωρτζάκη στην αγγλική γλώσσα και απευθύνεται στο διεθνές κοινό, προβάλει την Κρήτη ως οινοπαραγωγική περιοχή και αναδεικνύει τον κρητικό αμπελώνα σε χώρες που δεν έχει αποκτήσει ακόμα μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Η σκηνοθέτης του φιλμ επισκέφθηκε τον Περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη και τον ενημέρωσε για την θετική πορεία και την απήχηση που καταγράφει το ντοκιμαντέρ σε φεστιβάλ κινηματογράφου ανά τον κόσμο, παρουσιάζοντας το κρασί της Κρήτης από τη μινωική εποχή μέχρι τις μέρες μας. Το ντοκιμαντέρ αναπτύσσεται μέσα από την οπτική 11 οινοπαραγωγών του νησιού, οι οποίοι αναλύουν τις ποικιλίες του κρητικού κρασιού ενώ καταγράφονται και γευσιγνωστικές εμπειρίες και απόψεις, διεθνώς καταξιωμένων σομελιέ (sommelier). Το φιλμ βραβεύτηκε σε Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, του Τορόντο και ακολούθησε το Τόκιο. Επιλέχθηκε ως καλύτερο ντοκιμαντέρ από τα φεστιβάλ του Μιλάνου και της Νάπολι και τώρα είναι επίσημη επιλογή, όπως τονίζ