Από τον Μιχάλη Χελιδονόπουλο
Ο μεγάλος εκφραστής της Επικοινωνίας είναι η Διαφήμιση. Τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις, τα μεταμορφώνεις σε εικόνες και δημιουργείς ένα τηλεοπτικό spot. Εκεί μιλάς για το προϊόν σου, προσπαθείς να προσελκύσεις τον πελάτη σου και σίγουρα χτίζεις την εικόνα της μάρκας σου. Η μεγάλη πρόκληση για τους Διαφημιστές είναι η ίδια η...πρόκληση. Η πρόκληση για να προσέξει ο καταναλωτής το προϊόν και τη μάρκα.
Βλέποντας τις διαφημίσεις με τον "Αγαπούλα" και τον "Ομορφάντρα", δεν μπορώ να πω ότι γέλασα, ικανοποιήθηκα ή έτρεξα να γίνω συνδρομητής μιας εκ των δυο μαρκών. Αντίθετα, προβληματίστηκα και ένοιωσα άσχημα. Και ένοιωσα περισσότερο άσχημα, όταν παράλληλα παίζονται δύο εξαιρετικές διαφημίσεις των ίδιων εταιρειών. Πραγματικά εξαιρετικές!! (Cosmote: "η ιδέα της Μαρίας", Wind: "καταστήματα με τον Αγ. Βασίλη")
Είναι κοινός τόπος ότι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει για τις διαφημιστικές οι οποίες "πιέζονται" για να βρουν έξυπνες ιδέες για τους πελάτες τους. Είναι κοινός τόπος ότι οι όμορφες και έξυπνες ιδέες έχουν στερέψει σε ανησυχητικό επίπεδο. Όμως όλα αυτά, δεν δικαιολογούν το επίπεδο των συγκεκριμένων διαφημίσεων. Μην ξεχνάμε ότι η ιστορία της διαφήμισης έχει γράψει επιτυχημένες ιστορίες και μάλιστα πολυβραβευμένες.
Δεν νομίζω λοιπόν, ότι η προβολή του υπόκοσμου και της παρακμής είναι διαφήμιση για ένα προϊόν. Δεν είναι διαφήμιση, το πρότυπο του ελληνάρα, του ματσό, του φοροφυγά, του κομπιναδόρου, του πολλά βαρύ και όχι, του τυπάκου που πουλάει hot dog μιλώντας ακαταλαβίστικα. Μέχρι και ο Μάκης Ψωμιάδης "αναγνώρισε" τον εαυτό του στη μια διαφήμιση και κατέθεσε μήνυση εναντίον της εταιρείας!
Αλλά αυτή είναι η ελληνική κοινωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό στις μέρες μας. Μια κοινωνία υπνωτισμένη, ράθυμη, παθητική, βολεμένη, δήθεν, πνευματικά χρεοκοπημένη. Μια κοινωνία που δεν αντιδρά όταν οι κυβερνώντες τη γεμίζουν χαράτσια. Μια κοινωνία που στερείται πνευματικής καθοδήγησης και αξιακών αντανακλαστικών.
Δεν ξέρω λοιπόν, αν οι στόχοι που έθεσαν οι ιθύνοντες των εταιρειών για το impact των συγκεκριμένων διαφημίσεων ικανοποιήθηκαν. Μπορεί και ναι. Εξάλλου, όπως γράψαμε στην αρχή, η πρόκληση είναι το ζητούμενο στην Διαφήμιση. Δεν ξέρω όμως αν η εικόνα που διαμορφώθηκε για τις μάρκες ταιριάζει στη συνολική εικόνα των εταιρειών. Γιατί, μπορεί ο στόχος των διαφημίσεων να είναι πρόσκαιρος, αλλά η εικόνα που δημιουργείται μέσα από αυτές ακολουθεί κάθε βήμα ανάπτυξης της μάρκας. Γι αυτό και δια-φημίζονται.
Πάντως μπορεί και σε μια επόμενη διαφήμιση, να εμφανίζονται οι δύο ήρωες σε ένα σκηνικό: ο "Αγαπούλας" σταθερά εντός της φυλακής και ο "Ομορφάντρας" ακριβώς έξω από τη φυλακή, συμβολίζοντας ο μεν πρώτος τους περισσότερους Έλληνες που θα μπουν φυλακή αν δεν πληρώσουν τα χαράτσια του 2012 και ο δε δεύτερος τον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών (κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο πλέον), ο οποίος θα λέει: "σου έβαλα στα τέλη της ΔΕΗ σως να γλιστράς πιο εύκολα στη φυλακή ομορφάντρα μου!"
Τις διαφημίσεις, με ένα απλό τρόπο, μπορούμε να τις χωρίσουμε σε δύο κατηγορίες, τις εμπορικές και τις κοινωνικές. Καμία από τις δύο, δεν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «καλύτερη» ή «χειρότερη». Και οι δύο κατηγορίες, έχουν κάτι να μας δώσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια κοινωνία, οποιουδήποτε έθνους και χρονολογίας, συναντάμε ανθρώπους πλούσιους ή φτωχούς, μορφωμένους ή αμόρφωτους, έντιμους ή παράνομους, ευγενικούς ή άξεστους, αληθινούς ή υποκριτές. Πιστεύω, ότι κανείς μας, δεν μπορεί να χαρακτηρίσει ένα τμήμα της κοινωνίας αυτής, ότι δεν αξίζει ή δεν πρέπει να προβάλετε. Αν πάλι ένα τμήμα αυτής της κοινωνίας προβάλετε, δεν νομίζω ότι γίνετε αμέσως, όλη η κοινωνία…
Δέσποινα εν μέρη έχεις δίκιο. Μία διαφήμιση όμως αναφέρεται στο μέσο κοινό, δεν παίζει ρόλο με πιο τρόπο προβάλλει τον προιόν της; Εδώ μιλάμε καθαρά για δύο εμπορικές διαφημίσεις, γιατί άραγε εκεί που η Cosmote και η Wind (όπως ανέφερα και στο άρθρο μου) προσπάθησαν μέσω ανθρωπιστικών διαφημίσεων να προωθήσουν το προιόν τους, ξαφνικά επέλεξαν τις διαφημίσεις με τον ομορφάνδρα και τον αγαπούλα να τα προωθήσουν; Η απάντηση είναι απλή ανταποκρίνονται στις επικρατούσες συνθήκες, τα σκάνδαλα στο ποδόσφαιρο και στη γενικότερη παρακμή που επικρατεί. Αυτό το στοιχείο είναι φωτεινό παράδειγμα της <> των πολιτικών πρακτικών που επικρατούν που αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό των τηλεθεατών. Το ζήτημα στην τηλεόραση δεν είναι να προβάλλει με αυτό τον τρόπο τους φτωχούς και τους αμόρφωτους, γιατί έτσι όχι απλά τους προβάλλει αλλά και τους γελοιοποιεί. Παράδειγμα είναι τα σχόλια των ατόμων που έχουν παρακολουθήσει τις διαφημίσεις που λένε έγω γέλασα. Το ζήημα δεν είναι να μην προβάλεται ο πραγματικός κόσμος της φτώχιας και της εξαθλίωσης, αλλά να προβάλλεται με σωστό τρόπο ώστε να επαγρυπνήσει τον μέσο τηλεθεατή.
ΑπάντησηΔιαγραφή<>. Λείπει η λέξη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραπάνω στα σχόλια που βλέπω, καταλαβαίνω μία πιο ολοκληρωμένη άποψη περί του νοήματος της διαφήμισης, και συμφωνώ και με την συνάδελφο Δέσποινα, οτι δηλαδή κανείς δεν μπορεί να κρίνει ποια είναι η καλύτερη ελίτ. Ταυτόχρονα όμως θα συμφωνήσω και με τον Μιχάλη στο γεγονός ότι οι διαφημίσεις πήραν και διακωμώδησαν την πλειονότητα του μέσω Έλληνα και αντί να μας αφυπνίζει το γεγονός, ότι η νεολαία προβάλλεται ως πεινασμένη και μοναχική από την διαφήμιση της Κοσμοτέ, ενώ από την άλλη κατεστραμμένο το σύστημα του αθλητισμού από την Γουιντ, κι εμείς γελάμε με αυτές και τις επιβραβεύουμε με αγορά των προϊόντων τους. Αυτό είναι το μέλλον που ονειρευόμαστε? Σε γενικές γραμμές θεωρώ τις διαφημίσεις πετυχημένες στο σκοπό τους, ωστόσο ανησυχώ για την αδράνεια των συνανθρώπων μου για την κατάσταση που επικρατεί και το μέλλον που οραματίζονται τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάρκος :-)